Semalam lepas Maghrib dan lepas aku makan nasi goreng yang aku sendiri masak, tiba2 hp aku bunyi. Aku ingat abah yang call rupa2nya mak yang call. Kata mak, Ud dah keje kat hotel Putrajaya. Ikut kawannya. Macam nilah lebey kurang conversation antara aku n mak:-
mak: ko buat ape?
aku: tengok tv
mak: Ud dah keje tau
aku: kat mana?
mak: hotel putrajaya
aku: dok mana?
mak: ngan kawan dia kat Kajang
aku: pegi macam mana tu?
mak: mak budak tu keje kat hospital Serdang
mak: sekali jalan, balik ayah n mak budak tu amek
aku: ooo
mak: tadi mak nangis masa ngaji
aku: la, nape?
mak: yelah semua takde
aku: mak, hujung minggu ni, kita tak tau lagi balik ke tak
mak: kenapa?
aku: manalah tau bos suh keje?
mak: ko memang taknak balik lagi kan?
aku: mana pulak. baru minggu lepas je kita tak baliklah
mak: mak tinggal ngan makbek je ni
mak: semua takde
mak: hem...mak baru pos tadi tau
aku *dalam hati terkejut*: kenapa baru tadi? tarikh tutup minggu lepas
mak: mana pengetua ada nak cop
aku: kawan2 mak tak boleh cop ke?
mak: boleh
aku: dah tu? *dah mengalir air mata*
mak: semua kejap ade, kejap takde
aku: tapi, tarikh dah tutup
mak: tawakkal je kak
aku: alah mak ni
mak: abah dah balik?
aku: tak tau dah balik ke tak
mak: hmmm, oklah
aku: ok
mak: assalamualaikum
aku: wa'alaikumsalam
Kesimpulannya, barulah aku semakin memahami yang sebenarnya mak perlukan masa untuk sedar yang anak2 dia dah besar. Aku paling lama dok ngan mak, tiba2 aku n semua takde lagilah buat mak terkejut. Aku selalu rase tak ngam ngan mak walaupun mungkin tak kot sebenarnya. Aku nampak mak macam lebih risaukan adik2 aku yang semuanya lelaki. Dalam hal keluarga aku ni, pepatah 'Menjaga seorang anak perempuan lebih susah dari menjaga lembu sekandang' tak kene langsung. Yang sebenarnya, 'Menjaga anak lelaki lebih susah dari menjaga buaya'...wakakaka... Masa aku kene masuk asrama buat pertama kalinya tahun 99, aku rase cam mak n abah tak suka aku dok rumah. Bayangkan, aku yang memang tak pernah buat sebarang kesalahan membabitkan undang2 negara atau sebagainya ni pun kene dok asrama. Kata mak, kalau tak pandai pun takpe asal jadi manusia. La? Aku bukan manusia ke? Paning pale aku. Walau pun aku dipaksa dok asrama, aku tetap nak tinggal ngan mak walau apa pun yang terjadi. Masa kecik2 dulu aku selalu kene tinggal bila mak n abah keluar bawak adik2 aku berjalan.
Menangislah macam mana kuat sekalipun, tak dipedulikan. Tapi, sampai sekarang kalau mak ajak aku on je. Cuma perasaan excited tu dah tak macam dulu. Pelik aku, bila aku nak beria2 tak pedulik pun. Bila taknak, suh pulak. Aku salu nak jadi anak yang sangat mentaati mak abah. Aku cuba n masih cuba sekarang ni. Tapi, banyaknya buat lantak sendiri n pendapat mak abah tetap aku minta. Takut wo, takde restu n keredhaan mak abah sebab Allah pun takkan redha. Ingat hujung minggu ni nak g wedding kawan masa kolej dulu tapi tengoklah keadaan dulu memandangkan aku diperlukan di Seremban. Tiba2 rase cam nak berulang lak. Gilo apo? Kehkehkeh... Taklah, asalkan aku balik tunjuk muka oklah kan? Kesian lak tengok mak macam tu...
Ni baru Ud keje sambilan, agak2 kalau dapat panggilan mana2 U lagi sedey mak tu kot? Mak tu jarang tunjukkan kesedihan dia depan kitorang. Macam kalau tengah tengok cite paling sedey pun, takdenye dia nangis tengok cite tu. Aku pun dah mewarisi mak. Susah nak nangsi pasal hal2 cam tu. Tapi, kalau kene marah ngan mak nasiblah. Macam hujan air mata aku ni. Masa aku n adik2 kecik dulu mak salu lah nangis tupun sebab anak2 dia ni nakal sesangat. Tak dengar cakaplah, itulah, inilah. Macam2 lah...
Harap2 aku berjaya untuk dipanggil temuduga untuk mengikuti kursus perguruan prasekolah anjuran KEMAS tu. doakan ye kawan2? Boleh aku mintak ngajo kat ngan rumah Seremban tu. Ajo budak2 kecik pun best pe kan?
p/s: mak nangis, aku tak sedey tapi bila borang tu dipos lambat rase sedey sangat2...apalah aku ni kan? teruk tol...
Labels
- Al-Fatihah (1)
- Anugerah (3)
- Bengang (2)
- Berita Gembira (7)
- Berita Sedih (2)
- Cerita (1)
- Hadiah (8)
- Hari Lahir (2)
- Kasihan (1)
- Kejutan (1)
- Kenangan (6)
- Malas (1)
- Marah (1)
- Memori (5)
- Pengajaran (1)
- Penghargaan (1)
- Perkahwinan (2)
- Rindu (1)
- Sakit Hati (3)
- Syukur (2)
- Tahniah (6)
- Takziah (1)
- Terima Kasih (2)
- Umum (14)
Labels
- Al-Fatihah (1)
- Anugerah (3)
- Bengang (2)
- Berita Gembira (7)
- Berita Sedih (2)
- Cerita (1)
- Hadiah (8)
- Hari Lahir (2)
- Kasihan (1)
- Kejutan (1)
- Kenangan (6)
- Malas (1)
- Marah (1)
- Memori (5)
- Pengajaran (1)
- Penghargaan (1)
- Perkahwinan (2)
- Rindu (1)
- Sakit Hati (3)
- Syukur (2)
- Tahniah (6)
- Takziah (1)
- Terima Kasih (2)
- Umum (14)
Labels
- Al-Fatihah (1)
- Anugerah (3)
- Bengang (2)
- Berita Gembira (7)
- Berita Sedih (2)
- Cerita (1)
- Hadiah (8)
- Hari Lahir (2)
- Kasihan (1)
- Kejutan (1)
- Kenangan (6)
- Malas (1)
- Marah (1)
- Memori (5)
- Pengajaran (1)
- Penghargaan (1)
- Perkahwinan (2)
- Rindu (1)
- Sakit Hati (3)
- Syukur (2)
- Tahniah (6)
- Takziah (1)
- Terima Kasih (2)
- Umum (14)
0 ulasan:
Catat Ulasan